دفتریادداشت منツ

به آدما فکر میکردم
یه سری از افراد دوست دارن همیشه بدونن چی میشه،یه ماه بعد کجای زندگیشونن سال دیگه این موقع چی شده ...افرادی که اگر تاس زندگیشون جفت شیش بشه خیلی خوشحال میشن چون یهو دوازده پله دارن میرن بالا .
اما ...یه سری افراد دیگه هم هستن که کمی‌عجیبن...کم اند ...هیجان انگیزن... آدمایی که هیچ وقت نمیخوان بدونن بعدا چی میشه.
این افراد جذابیت زندگی را به نا آگاهی از آینده میدونن.
این دسته از آدمها اگر تاس زندگی براشون یک بیاره هم با امید میرن جلو ،چون زندگی را مار و پله میبینن...چون اون یک میتونه اولِ یه نردبونی باشه که چندین پله میبرتشون بالا.فکر کردم دیدم زندگی منم مار و پله‌‌‌ای بوده همیشه، یعنی خواستم که باشه...تاس زندگی اگه برایِ من یک بیاره همون قدر خوشحالم میکنه که جفت شیش بیاد. چون اعتقاد دارم بعدا مشخص نیست چی بشه پس همیشه امید هست واسه رسیدن به اولِ یه نردبون بلند.